TWEAK 4 - Van verlies naar verlangen

Rampenbestrijding is niet alleen een logistieke aangelegenheid waarbij donorcoördinatie van belang is. Een humanitaire ramp is voor ieder slachtoffer ook een persoonlijk drama wat vaak gepaard gaat met verlies. Het belangrijkste dat een hulpverlener in eerste instantie kan bieden is troost en hoop op verandering. De nadruk op efficientie in noodhulpoperaties gaat totaal voorbij aan deze dimensies. Het is wel degelijk van belang dat er meerdere mensen/organisaties ter plekke zijn om hulp te verlenen. En ook dat mensen weten dat hun stem gehoord is en dat hulp onderweg is.

In situaties waarin conflicten een rol spelen en er wellicht sprake is van daders en slachtoffers zal ook meteen aandacht moeten zijn voor waarheidsvinding. Iemand in zo'n situatie alleen medisch en lichamelijk van dienst zijn zonder dat aan de situatie van onrecht wordt gewerkt is letterlijk slechts een doekje voor het bloeden. Wanneer hulpverlening wordt verricht via grootschalige hulpoperaties is er vaak tijdelijke inzet van zeer veel mensen en middelen. Voor waarheidsvinding is veel meer tijd nodig. Daarvoor zijn ook relaties nodig niet alleen met overheidsvertegenwoordigers, maar juist ook met vertegenwoordigers van minderheden. Hoor en wederhoor is daarbij belangrijk en er is vaak ook tijd voor nodig om twee verhalen bij elkaar te brengen.

Daarom zullen noodhulp programma's altijd gekoppeld moeten zijn aan capaciteitsopbouw die zich richt op wederopbouw, vrede en verzoening. Dat zal mensen uiteindelijk weer hoop geven op een betere toekomst, en dan krijgt het verlangen naar betere dagelijkse omstandigheden ook weer betekenis.

---