TWEAK 3 - van geven naar ontvangen

De discussie over ontwikkelingssamenwerking is in Nederland helaas versmald tot welk deel van onze slinkende rijkdom we nog willen afstaan. Wilders, en in zijn kielzog ook Rutte, wil niets meer geven. Het CDA wil nog wel even mee blijven doen, maar voorziet dat er na 2015 toch een andere ODA norm gaat komen en zet ook de 0,7% op de tocht. Bij wie is het hulpbudget eigenlijk nog veilig? Dan moeten we toch aan de linker flank zijn, met de ChristenUnie in het midden om een krachtig appel te doen op de rechterflank. Wij willen graag uitbreiden naar 0,8%.

In India kwam ik eens een lokale agent tegen van de organisatie Crown Financials die zich bezighield met het geefgedrag van christenen ter plaatse. Als we het dan over een bijbelse norm hebben, dan kom je volgens goed oudtestamentische gewoonte uit bij 10%. Maar hij ging verder. Het gaat niet om wat we met die 10% doen, zei hij, daar moeten de ontvangers zich zorgen over maken. Die tien procent is al niet meer in jouw beheer. Het gaat erom wat je met die andere 90% doet. Dat zette me wel aan het denken. In ons geval gaat het dan wellicht over zaken als eerlijke handel en verduurzaming van productie en consumptiepatronen. 

Betaal ik wel een goede prijs voor de producten die ik koop? Druk ik daarin ook nog mijn waardering uit voor de moeite die voor dat product is gedaan? Het paar schoenen waarvoor een herder met een koe jarenlang heeft rondgezworven, mensen in het slachthuis niet het lekkerste werk doen, een leerlooier die zich stank en moeite getroost om het leer te behandelen en de schoenenfabriek waar mensen de schoenen in elkaar zetten. Of ben ik ook geïnfecteerd met het marktdenken: het beste resultaat voor de laagste prijs? Verduurzaming van de keten kan niet zonder waardetoekenning aan menselijke relaties. Op naar het MBO (Maatschappelijk Betrokken Ondernemen).

---