de politieke wereld
Blog door Reinier van Hoffen, lid ChristenUnie, woonachtig in Ede, Gelderland
Vandaag Stille Zaterdag. Een moment van reflectie en contemplatie. Treurend om de begravenis van ontwikkelingssamenwerking en wachtend op de opstanding van internationale samenwerking nieuwe stijl in de woorden van Paul van den Berg op Vice Versa? Of een dag waarop het besef begint te ontstaan dat het niet om een politieke strijd gaat. En dat die wederopstanding niets te maken heeft met een in elkaar stortend Europees rijk of de komst van wereldvrede. Jezus wilde geen aardse koning zijn. Het is te beperkt gedacht van iedere machthebber die concurrentie vreest. Hij claimde het koningschap over het universum, en legde daarmee een ander perspectief neer. Zou het om meer gaan dan publieke goederen? Hoe krijgt een nieuwe vorm van internationale samenwerking dan vorm als het niet van de staat maar ook niet van de markt zal komen? Heeft het (net als toen) iets te maken met harten van mensen die in staat zijn van hun eigen belang af te zien, en alle bezit als slechts tijdelijk en dus gemeenschappelijk (tussen deze generatie en volgende generaties) beschouwden? Kerk en staat Uiteindelijk was dat de echte dreiging, ook toen voor het Romeinse rijk. Geen wonder dat later keizers eerst probeerden het Christendom uit te roeien en toen dat niet lukte zich maar 'bekeerden', om op die manier een voet aan de grond te houden. Want er werden harten gewonnen voor een evangelie wat geen vrees voor aardse machten kent. Helaas is de kerk als instituut vele eeuwen toch nog bezig geweest om met de staat de confrontatie om de macht aan te gaan. Dus waar moeten organisaties als Cordaid en ICCO het van hebben? Toch niet van het budget van de Minister voor Internationale Samenwerking. Ook niet als die minister zegt ook met hulp van God haar werk te doen. De echte omslag waar zij zich op zouden kunnen richten is die in de harten van de kerkgangers katholiek of protestant. En dan vooral de kerkgangers die het geloof vooral als een privaat verlossingsbelang zien zonder publieke consequenties, en zich voornamelijk bezighouden met het veiligstellen van de 'verworvenheden'. Eigen kracht Intussen worden de faith-based organisaties ingehaald door de seculiere meerderheid in het ontwikkelingslandschap, die intussen steeds meer oog krijgt voor de noodzaak van het ontwikkelen van de rechter hersenhelft. En dus gaat men te rade bij seculiere guru's als Otto Scharmer en Alan Seale die ook een bekering van het hart voorstaan. Maar dan eentje waarin weer volop in eigen kracht wordt geloofd, en de crisis als kans wordt gepresenteerd. Failliet Daar tegenover zouden organisaties als Cordaid en ICCO zich toch vooral moeten richten op het failliet van de mens, zichtbaar gemaakt aan het kruis op Golgotha. Dan is de huidige crisis toch vooral symbool van ons onvermogen in plaats van een kans, en feitelijk een symptoom van de tyrannie van de begeerte. Dan is bekering niet het geloof in eigen kracht of het ontdekken van eigen potentie, maar het geloof in een opgestane Heer die juist zijn leven gaf en uitstortte tot behoud van velen. En dan is het niet wachten op de nota van Ploumen, maar op de uitstorting van de Heilige Geest en de verandering van het hart die dat tot gevolg heeft. Dat zit 'm niet in het labeltje 'kerkganger' of 'christen', maar meer in het: "voor zover je het aan de minste van mijn broeders hebt gedaan heb je het aan mij gedaan" (Mattheus 25:40). Vandaag stond ze er weer op de hoek van de supermarkt. Met een kind in een maxicosi en de straatkrant op haar arm, midden tussen de paasboodschappende mensen. Ik liep haar voorbij. Toen ik weer uit de winkel kwam stonden er twee oudere mensen bij haar en ontfermden zich over haar kind. Ik heb nog veel te leren.
0 Reacties
|
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|