Afgelopen maandag nog waren de ChristenUniefractieleden Jellie Kiefte en Leon Meijer nog op bezoek bij Vluchtelingenwerk in Ede. En vandaag brak Joël Voordewind in de Tweede Kamer een lans voor minderjarige kinderen van mensen die politiek asiel aanvragen en al meer dan vijf jaar op hun verblijfsvergunning wachten. Zo trekken lokale en landelijke politici samen op in een missie waarin het algemeen belang wordt gezocht en kwetsbare mensen worden beschermd. Ook de PVV liet meteen van zich horen in dit eerste debat volgend op de verkiezingen. Geert Wilders liet zich in duidelijke bewoordingen uit over het principe van een duo-kern dat Rutte en Samsom lijken te introduceren en rekende er terecht mee af. Zijn laatste zinnen verraden echter z'n missie en laten ons Geert Wilders zien zoals we hem kennen. Hij is wat de door hem verafschuwde partij aan de linkerkant vroeger was: TEGEN. En hoe ik ook met hem mee kan voelen in zijn onvrede over de verkeringstijd van Rutte en Samsom, hier raakt hij mij toch echt kwijt. Rutte en Samsom moeten niet 'op hun lazer' krijgen, maar tot verantwoording worden geroepen door hun eigen kiezers. Uiteraard is het electoraal slim om zich nu al te ontfermen over zowel teleurgestelde VVD als PvdA stemmers. Het zou goed zijn als Maurice de Hond nog eens een peiling naar buiten zou brengen na dit debat. Het zou wellicht aardig in de buurt komen van hoe de volgende uitslagen er uit gaan zien. En dan hebben we de poppen pas echt aan het dansen. Het is te makkelijk gezegd dat Wilders z'n aanhang kwijt is. Hij heeft ze in 1 dag waarschijnlijk allemaal weer terug. Gewone mensen volgen dit politiek gedraai niet. Maar in plaats van vertwijfeld nog een liefdesverklaring af te geven (Roemer) heeft Wilders z'n politiek instinct weer eens benut en pakt de winst op beide partijen. En-passant claimt hij ook nog eens de rol van oppositieleider. Het wordt lastig oppositie voeren voor de ChristenUnie met dit soort politieke 'vrienden' tegen een paars kabinet. Hopelijk kunnen Arie Slob en zijn team het andere geluid laten horen. Vandaag hebben ze daar in elk geval een mooie start mee gemaakt.
0 Reacties
Het gebeurt niet vaak dat in Nederland oppositiepartijen de gelegenheid krijgen om zo zwaar hun stempel te drukken op een begroting van een nog samen te stellen kabinet. Gisteren werd op prinsjesdag eigenlijk de miljoenennota van de lente-coalitie gepresenteerd. Onder leiding van minister de Jager van het CDA hadden VVD, D66, ChristenUnie en Groenlinks het initiatief naar zich toegetrokken nadat Wilders z'n kat en muis spelletje in het katshuis had stopgezet. Gelukkig waren er partijgenoten die verantwoordelijkheid namen. Terwijl het kat en muis spelletje nog aan de gang was werkten ze al aan alternatieven, zodat die ook op tafel konden komen zodra dat nodig was. Helaas heeft deze constructieve opstelling geen extra zetels opgeleverd bij de verkiezingen. Sterker nog, wat Arie Slob als eerste aan zag komen is ook gebeurd. VVD en PvdA zijn uiteindelijk elkaar in de armen gevallen. Maar ja, wel een bijzondere partnerkeuze! Het waren niet bepaald liefdesverklaringen op 11 september. Kennelijk ziet de wereld er ineens heel anders uit als je bijna veertig zetels in je zak hebt en de vermeende tegenstander ook. Toch zou ik het jammer vinden als men het echte midden links zou laten liggen en de PvdA toch naar rechts werd getrokken door Rutte en consorten. De winst uit het lenteakkoord zou namelijk ook meegenomen kunnen worden in een centrum-linkse coalitie, en dan heeft Rutte het nakijken. Het zou een gezond tegenwicht zijn tegen jaren van achter de markt aanhollen. De lente-coalitie 75 zetels is net geen haalbare kaart. Maar Rutte is wel in te ruilen voor Samsom en Roemer. En dan is er zo maar een meerderheid geboren. Mijn favoriete kabinet: Het linkse blok PvdA, GroenLinks en SP (57) aangevuld met het midden CU, D66, en CDA (30). Zo kan men #voordeverandering Rutte en de PVV allebei links laten liggen. Samsom, je zou toch best premier willen zijn? Zie ook: HP de site Voor veel mensen waren de verkiezingen een echte ontknoping. Er zijn winnaars en verliezers. Maar zoals velen van hen terecht opmerkten, het betreft slechts een tussenstand. Waar het om gaat is hoe de komende jaren vorm en inhoud wordt gegeven aan het beleid. Wilders mag nu stemmen verloren hebben aan de VVD, maar zijn anti-Europa geluid gaat hem de komende jaren geen windeieren leggen. Solidariteit gaat ook iets kosten van onszelf. Deze crisis is voorlopig nog niet voorbij, en we weten nog niet wat ons nog te wachten staat. Ondermijning openbaar bestuur in Europa Ondertussen zetten de ontwikkelingen in Europa de democratie opnieuw op achterstand, met nu ook Duitsland in staat gesteld om in te stemmen met een centraal europees toezicht op de banken. Dat toezicht is namelijk uitbesteed aan een bank, en daarmee wordt opnieuw het gat vergroot tussen de markt en het openbaar bestuur. De ChristenUnie zal haar uiterste best moeten doen om welk kabinet er ook komt, aandacht te blijven vragen voor diverse manieren waarop het openbaar bestuur wordt ondermijnd. Geen verdere integratie van bancaire systemen, maar juist het ontknopen ervan is de oplossingsrichting. Anders komt de PvdA nog van een koude kermis thuis. Open government Een andere ontwikkeling waar een te naieve PvdA ook makkelijk in mee zal gaan is het idee van een Open Government (www.opengovpartnership.org). Nederland is al lid van dit partnership, en Engeland is daarin Amerika al gevolgd met een beleid waarmee de traditionele scheidslijn tussen middenveld en overheid wordt opgeheven. NGOs worden door zogenaamde partnerships irrelevant gemaakt en gemobiliseerd om het bestuur terug te leggen bij de burger via de zogenaamde 'open data' en transparantie initiatieven. Ik heb diverse NGOs daar zeer enthousiast van zien worden, terwijl ze eigenlijk defacto verantwoordelijk worden gesteld om de openbaarheid van bestuur te bewerkstelligen via apps. Dat lijkt mooi, maar daarmee wordt de overheid ontheven van de taak om zelf verantwoording af te leggen over haar uitgaven, en de cijfers te duiden in het licht van geformuleerde beleidsprioriteiten. Resultaten Ik heb dit zien gebeuren in de resultatenrapportage van Buitenlandse Zaken, waar alle info in grote XML-files (met slechts data) werd gepresenteerd. Burgers mogen die data nu dus zelf gaan duiden met behulp van apps die ze ook zelf nog eens moeten ontwikkelen (het zogeroemde particulier initiatief). Dit zal er echter voor zorgen dat burgers zich naar hun eigen belang gaan richten en slechts een beperkte dataset bekijken. Applicaties waarin het hele beleid tegen het licht wordt gehouden en het algemeen belang wordt ge-evalueerd zullen er niet zijn. Met een opendata en opengovernment benadering wordt het er dus niet makkelijker op voor onze politici. Voor de golven uit vooruit blijven gaan Ik blijf even bij het beeld van de golf. Je kunt er overheen lopen, maar je kunt er ook doorheen zakken. Was dan ook in die boot gebleven! Ik hoop dat de net verkozen ChristenUnie niet teveel naar de golfen zullen kijken en een groot geloof mogen hebben in de wetenschap dat Hij er is, ook als hij niet aan boord lijkt te zijn. Mahatma Ghandi: "God is, even though the whole world deny him. Truth stands, even if there be no public support. It is self-sustained." (voor meer internationaal nieuws over opendata lees mijn blog op ¥OURWORLD)
koffiehuis
Gisteren was ik te gast bij drie koffiehuizen in mijn woonplaats Ede, waar Turkse en Marokaanse medelanders met elkaar spelletjes doen en vorm geven aan gemeenschap. Daar raakte ik in gesprek met de heer Eldan over de toekomst van Nederland en hoe zowel christenen als moslims daar een plek in hebben. Eldan vertelde mij hoe zijn vader Ibrahim in 1968 de armoede in Turkije ontvluchtte en geluk zocht in Nederland. Zelf heeft Eldan een eigen onderneming. Maar hij ziet om zich heen de volgende generatie dezelfde keuze maken die zijn vader ooit maakte: Naar het buitenland verhuizen om de armoede in Nederland te ontvluchten. Hij is bang dat hij ook zo z'n kinderen en kleinkinderen kwijt zal raken. herstel door lijden Het gesprek kwam ook op de verschillen en overeenkomsten tussen zijn en mijn geloof. Dat door het lijden herstel wordt ingezet tot en met zelfs een overwinning op de dood kan voor Eldan niet bestaan. Toch lijkt het vooral dwaasheid om een wederopstanding te verwachten van het westerse groeimodel na deze crisis. Het ligt meer voor de hand dat er definitief zal worden afgerekend met groei als synoniem voor welvaart. Maar misschien kan de liefde dan ook weer een kans krijgen. "Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden." Johannes 15:13 Vandaag is het zondag. Een dag van vieren en rusten, zo leerde ik gisteren van mijn predikant, in een bijeenkomst met ouderlingen en diakenen van onze kerkelijke gemeente. Eigenlijk geen dag om je met politiek bezig te houden. Maar wat ik leerde, is dat het ook een dag is om te genieten van het werk dat je in de dagen daarvoor hebt mogen doen, naast de ontmoeting met elkaar en met God in een eredienst. Ook een dag dus om je samen met anderen te verdiepen in de bijbel. En dan gaat het toch ook weer gewoon over politiek. Het leven is één. Storende profeten En dan lees je over mensen die net als mensen vandaag een religieus leven willen leiden. Maar dan lopen daar profeten rond (boodschappers van God) met een storende boodschap. Ze prikken zomaar de ballonnetjes van religiositeit door. Mensen wilden graag voor 'heilig' door gaan door zich allerlei dingen te ontzeggen. Het zogenaamde vasten. Ook vandaag de dag hebben Christenen daar nog wel eens last van. Maar daar had die profeet een ander verhaal over: "Is dit niet vasten: misdadige ketenen losmaken, de banden van het juk ontbinden, de verdrukten bevrijden, en ieder juk breken? Is het niet: je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt rondloopt, je bekommeren om je medemensen? Dan breekt je licht door als de dageraad, je zult voorspoedig herstellen." Jesaja 58 Bekrompen Niet dat er geen regels waren over vasten (je op vastgestelde tijden van eten en drinken onthouden om je voor te bereiden op een belangrijke taak of op gebed). Maar het mag geen eigen leven gaan leiden. "Kijk ons eens religieus zijn, wij werken niet op zondag." Niet-christenen hebben gelijk dat dat wel eens bekrompen overkomt. Natuurlijk staat de ChristenUnie voor welverdiende rust voor iedereen. En voor Christenen is het ook een dag om feest te vieren en te genieten van wat is bereikt. Maar dat spat er niet altijd van af. Toch kun je op zondag ook met genoegen terugkijken op de afgelopen week of uitkijken naar de komende week of je daar mentaal op voorbereiden. Een moment van reflectie en bezinning. Met genoegen kijk ik terug op het werk van de afgelopen week. Ik heb een sollicitatiegesprek mogen voeren, dat prettig verliep en hoop op een goede afloop. Ik kan uitkijken naar de komende week met morgen nog een gesprek. Ik ben er vooral blij om, omdat het mij wellicht mogelijkheden biedt om me in te zetten voor mensen die verdrongen zijn naar de marge van de (wereldwijde) samenleving, soms door onze welgemeende religiositeit. Stemmen voor meer vasten Ook hoop ik op een goede uitslag voor de ChristenUnie aanstaande woensdag. Ik geloof dat de manier van vasten die Jesaja benoemt dicht aanligt tegen waar de ChristenUnie voor wil staan. En wat gaaf dan om te lezen dat daar een belofte van herstel aan is verbonden. Het thema dat ik gisteren als tweak rondstuurde. Gelooft u ook in zo'n verandering? Of zou u ook in zo'n verandering willen geloven? Stem dan eens voor de verandering ChristenUnie, en vast met ons mee! Ontwikkelingswerk is het mooiste werk dat er is. En tegelijk het moeilijkste werk. Het is ongeveer vergelijkbaar met het zorgen voor een gewas. Het begint met goede grond en zorgvuldig geselecteerd zaaigoed. Maar er kunnen allerlei obstakels zijn die een goede groei in de weg zitten. Het is bij ontwikkelingssamenwerking altijd weer afwachten wat voor situatie je aantreft. Het kan zijn dat het 'gewas' net door een enorme hagelbui is beschadigd en dus zorgt voor inkomstenproblemen op de korte termijn. Je ziet dan allerlei maatregelen genomen worden om de situatie het hoofd te bieden. Externe hulp is niet altijd nodig. Soms is het echter zo dat ontwikkeling niet meer van de grond komt omdat de grond is uitgeput. De bevolking heeft dan geen veerkracht meer om een crisis het hoofd te bieden. Als dan een droogte de paar grassprietjes die nog willen groeien ook verschroeid is er sprake van een humanitaire ramp. Wil je in zo'n situatie nog aan 'bodemverbetering' doen dan is het vaak ploegen op rotsen. Slechte boeren Soms is het ook zo dat er gewoon een slechte boer op het land zit. Een president of regime dat niet goed voor het land zorgt. Het wieden nalaat, niet aan bemesting doet en vergeet op de juiste tijden te oogsten of voldoende zaaigoed te bewaren. Of misschien kun je een samenleving nog het beste vergelijken met een wijngaard. Die heeft zorg nodig en verschillende expertises die goed op elkaar afgestemd zijn, om echt een goed product te maken. Ook snoeien hoort daarbij, om dat wat wel vrucht kan dragen ook een kans te geven. Goede ontwikkeling ontkiemt Het mooiste moment dat je als ontwikkelingswerker mee mag maken is wanneer na een goede voorbereiding de eerste regens over het zaaigoed zijn gegaan en het zaad ontkiemt. Vanaf dat moment is het slechts een beetje wieden en vooral geduld hebben. Helaas gedragen donorlanden zich als ongeduldige boeren. Ze willen als het ware de plantjes wel uit de grond trekken. Maar dan verstoor je juist ontwikkeling. Kruisbestuiving Wanneer over grenzen heen echte betrokkenheid is en interesse in de manier waarop er gecultiveerd wordt kun je bijzondere varieteiten ontdekken. De hang naar korte termijn resultaten gooit echter vaak roet in het eten. Als je wel geduld hebt, en als het klimatologisch en cultureel verantwoord is, kun je zelfs denken aan kruisbestuiving en samen nieuwe variëteiten ontwikkelen. "Want zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de HEER, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken." Jesaja 61:11 Kortgeleden startte ik op deze site een actie genaamd "Ten Tweaks to Turn the Tide". Daarin stel ik tien ombuigingen voor die het buitenlandbeleid weer een nieuw gezicht kunnen geven. Hieronder een wrap-up van de eerste drie tweaks: Hulp Leren Ontvangen. We ondergaan als Nederland en Europa op dit moment een transitie waarin rijk en arm verschuiven van verschillen tussen landen naar verschillen binnen landen. Voor het westen betekent dit dat armoede dichterbij zal komen. Veel van de productie is al verschoven van Europa naar Azië. De kenniseconomie is in veel Aziatische landen ook al hard op weg om de concurrentie met Europa aan te kunnen gaan. Al zeer snel zullen westerse experts niet meer nodig zijn. Bovendien, de vraag is of de expertise die we in Europa hebben ontwikkeld nog wel relevant is voor de wereld van de 21ste eeuw. Het taylorisme getorpedeerd De tweede industriële revolutie, waarvoor het gedachtengoed zo'n 100 jaar geleden werd aangeleverd door Frederick Winslow Taylor in zijn essay "The Principles of Scientific Management", legde de nadruk op efficiency, controle en arbeidsverdeling. Hiermee werd in 1911 een andere transitie in gang gezet die z'n weerga niet kende. Het haalde het feodale stelsel, wat tot dan toe de samenleving bij elkaar hield, helemaal onderuit. Tegelijkertijd werd het productieproces losgekoppeld van het vakmanschap, waardoor ook de armen en ongeletterden konden worden ingeschakeld in het arbeidsproces. Het was voor die tijd een zeer vooruitstrevend verhaal, waarmee armoede en ongelijkheid van de negentiende eeuw werd aangepakt. Toen de industrialisatie onder invloed van twee wereldoorlogen in Europa goed op gang kwam nam Europa bovendien een grote voorsprong in productie en consumptie ten opzichte van de rest van de wereld. Het wereldwijd doorvoeren van het vrije-markt-denken zorgde er vervolgens voor dat deze voorsprong maximaal werd benut. Er werden steeds meer 'klanten' gevonden voor westerse producten. In de zestiger en zeventiger jaren trad er echter een trendbreuk op. De zogenaamde protestgeneratie rekende af met dit industriële model door aandacht te vragen voor individualiteit en persoonlijke ontwikkeling. Dit maakte van het human resource management een vak apart. En nog steeds is daardoor de bemensing van organisaties die nog Tayloriaanse trekjes vertonen een groot probleem. Kapitalitische centraal geleide economie Ondertussen kopieerde Azië ons industrialisatiemodel. Daar heeft zich echter (nog) geen emancipatie van de arbeidersklasse voorgedaan, waardoor de centraal geleide economie langzamerhand de 'vrije' sector van Europa voorbij is gestreefd door schaalvergroting en massaproductie. Daar lijkt echter ook verandering in te komen. In China is er bijvoorbeeld op dit moment sprake van een spannende combinatie van een kapitalistisch en seculier denken onder met name de jongere generatie en een leiderschap dat vasthoudt aan het principe van een centraal geleide economie. Omdat in China het communisme als ondersteunende ideologie in invloed afneemt, probeert men uit alle macht traditionele waarden als heelheid en harmonie weer aan de man te brengen. Daarmee hoopt men de collectiviteit te bewaren en de economische groei enigszins beheersbaar te houden. Het is nog onduidelijk hoe dit zich verder zal gaan ontwikkelen. Economic diplomacy als verschijningsvorm van een centraal geleide economie En hoewel de VVD niets op zou moeten hebben met gedachten aan een centraal geleide economie, heeft zelfs de VVD dit denken voorzichtig omarmd met de term Economic Diplomacy. En ook het CDA heeft actief daaraan bijgedragen door de aanzet tot een top-sectorenbeleid. Dat betreffen dan sectoren waarmee Nederland internationaal kan scoren. De overheid neemt daarin de rol van industrieleider op zich. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit niet is opgewassen tegen de jarenlange ervaring waar de Aziatische overheden op kunnen bogen en op de korte termijn zet dit onze economie verder op achterstand omdat het de concurrentie met Azië op de langere termijn niet aan kan. Het continent waar Azië op haar beurt het meest in investeert, is Afrika. Europa zou al met al wel eens de grote verliezer kunnen worden op het wereldtoneel. Europa als afzetmarkt De enige houvast van Europa is dat ze nog interessant is als afzetmarkt voor Aziatische producten. Reden waarom de Rotterdamse haven (en meer in het algemeen Nederland als distributieland) nog niet zo'n last heeft van de depressie waar we op dit moment in zitten. Toch zullen we ons moeten realiseren dat we wellicht stappen moeten nemen richting een meer zelfvoorzienende benadering. Dat is voor Europa een enorme omslag in denken. Met de schuivende panelen in de wereld zijn we bovendien niet langer het continent dat de productie in de rest van de wereld dicteert, met het risico dat die wereld ons zal negeren, zeker als we ook als afzetmarkt minder interessant worden. Uiteindelijk zouden we onszelf wel eens aan de hulp-vragende kant kunnen bevinden van de internationale hulpindustrie. Dat zal even wennen zijn. Wat in elk geval nodig is om die hulp te kunnen ontvangen zijn goede relaties. Wederkerigheid Wederkerigheid heeft daarmee een dubbele betekenis gekregen en zou dus wel eens niet over hetzelfde tijdsvak kunnen gaan. Om klaar te zijn voor zo'n scenario is het in elk geval belangrijk dat we nu ruimhartig blijven geven aan landen die nu in de verdrukking zitten (zie ook mijn ondersteuning van de kritiek van Jack van Ham op het CDA op de Vice Versa website). Op de langere termijn gaan we wellicht leren hoe het is om hulpontvanger te zijn. Dat zal ongetwijfeld weer een heel ander licht werpen op de dynamiek van ontwikkelingssamenwerking. "En de heer prees de onrechtvaardige rentmeester omdat hij met overleg gehandeld had" Lucas 16:8 |
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|