de politieke wereld
Blog door Reinier van Hoffen, lid ChristenUnie, woonachtig in Ede, Gelderland
Terwijl ik in de jongste democratie van de wereld, Zuid-Sudan, een workshop co-faciliteer voor Partners for Resilience, dreigt één van de gevestigde democratieën van de wereld, het Verenigd Koninkrijk politiek uit elkaar te vallen. De breuklijnen gaan dwars door alle partijen heen. In Afrika kijkt men met enige verbazing naar de manier waarop in Europa de degens worden gekruist. De Westerse wereld die het samen-werken-aan-ontwikkeling wereldwijd heeft gepromoot en vorm probeert te geven lijkt er in eigen land niet meer uit. te komen.
Het politieke landschap van westerse democratieën is langzamerhand aan het veranderen. Rechts populisme spint garen bij een al langer bestaande kloof tussen hoger en lager opgeleiden ter linker en rechter zijde. Het is tijd om populistische politieke partijen die enkel vegeteren op het ongenoegen in de samenleving en geen plannen presenteren voor alternatieve oplossingen met open vizier te bestrijden. Wat in elk geval niet moet gebeuren is deze partijen met gelijke munt terugbetalen door ze te beledigen, discrimineren of weg te zetten, en daarmee hun kiezers niet serieus te nemen. Dit is ook goed begrepen door David Cameron. Hij verbond conclusies aan het falen van zijn campagne om in de Europese Unie te blijven en laat het aan zijn partijgenoten om een nieuwe leider te kiezen. Cameron heeft in zijn aanpak om een Brexit te voorkomen vooral een instrumentele benadering laten zien, waarbij de EU vooral toegang moet blijven garanderen tot de Europese markt. Hij benadrukte dat het vooral "in the interest of Britain" was om in de EU te blijven. Als staatsman kan hem verweten worden dat hij niet genoeg heeft benadrukt welk gezamenlijk belang de EU en het Verenigd koninkrijk hebben bij voldoende stabiliteit en veiligheid. Oppositieleider Jeremy Corbyn ondersteunde Cameron’s campagne, maar wist daarin onvoldoende zijn eigen geluid door te laten dringen. Hij zag in de Europa vooral bondgenoten om een aantal zaken die op nationaal niveau niet realiseerbaar blijken Europees te kunnen regelen. Of het nu om het migratievraagstuk gaat, of om ondersteuning voor achterstandsgebieden. Corbyn wees nadrukkelijk naar de noodzaak om gezamenlijkheid te bewaren in de aanpak van de sociale en politieke problemen, en zag in de EU vooral een plek om rechten te borgen. Ongelukkig genoeg bracht hij zichzelf daarmee in de problemen, omdat een deel van zijn achterban hem hierin niet kon volgen. Partijen kunnen niet als geheel worden ingedeeld in voor en tegenstanders. De scheidslijn liep deze keer ook weer door alle partijen heen. Dat lijkt zich ook in de Amerikaans presidentsverkiezingen te gaan voltrekken. Het politieke landschap is daarmee definitief aan het schuiven. Extreem rechts vindt z’n aanhang vooral onder de arbeidersklasse die doorgaans op linkse partijen zouden stemmen. Zij voelen zich niet serieus genomen in een globaliserende wereld waarin arbeid en productiemiddelen zich vrij over de wereld kunnen vestigen, al naar gelang er goedkope arbeid beschikbaar is. Deze groep heeft steeds minder op met Oost-Europeanen die hen het werk uit handen nemen. In het nu minder Verenigde Koninkrijk hebben mensen uit conservatieve en liberale hoek zich de afgelopen tijd in hun retoriek sterk gemaakt voor deze arbeiders. Daardoor is het politieke spectrum aan de linker kant uiteengevallen en kampt het rechterkamp met een leiderschapscrisis. Nu de Brexit een feit lijkt te zijn, krijgt de campagne eindelijk wat realiteitszin, en komen nuances naar boven. Ook experts krijgen nu de kans om bij de journaals en praatprogramma's te komen vertellen wat de gevolgen zullen zijn. Waren die maar eerder uitgenodigd! In Zuid-Soedan hebben ze ondertussen andere problemen aan het hoofd om zich te veel gelegen te laten liggen aan de gevolgen van een Brexit. In Wau State, in het Noorden van Zuid-Soedan kwamen de afgelopen week zeker 43 mensen om bij onlusten (source: South-Sudan Tribune). Duizenden mensen zijn op de vlucht gegaan voor dit nieuwe geweld. Het centraal gezag in Zudi-Sudan kent sinds dit najaar een wankele vrede met de President en vice-President die allebei hun eigen militaire achterbannen hebben en samen, onder hoge internationale druk, vorm proberen te geven aan een regering van nationale eenheid. Een Brexit campagne met Schotse en Noord-Ierse geluiden over afsplitsing uitgebreid gecovered door internationale nieuwszenders is nou niet echt het voorbeeld wat ze daartoe zal inspireren.
0 Reacties
|
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|