Wat een mooie dag had moeten worden met een prachtig resultaat voor de ChristenUnie en SGP fracties door heel het land, daar werd door Geert Wilders hoogst persoonlijk een streep door gezet. De burger was aan zet en ja, ook de PVV deed, net als de vorige keer, mee in twee gemeenten. Niet om de democratie te versterken maar om Geert Wilders een podium te bezorgen om zijn haat zaaiende boodschap de wereld in te kunnen sturen. En dit podium werd hem volop geboden. Hoewel ik geloof in vrije media en niet geloof in censuur, weet ik dat ook in het media vak elke dag afwegingen worden gemaakt. En dat niet alleen van bedrijven een maatschappelijke verantwoordelijkheid wordt gevraagd, maar ook van media. De nieuws-geilheid van Hilversum liet zich leiden door Geert Wilders himself die natuurlijk haarfijn zijn programma, loopje naar het cafe en moment van zijn toespraak had uitgekozen. Om alle partijen voor te zijn (die natuurlijk nog gematigd moesten reageren op wat slechts een eerste prognose was, daar trok hij alle aandacht naar zich toe. En in plaats van dit te negeren (zijn partij deed slechts in twee gemeenten mee). Er was geen noodzaak hem te volgen. De media hadden andere keuzes kunnen maken. Tegelijkertijd beseft iedereen dat Wilders zich hier (bewust of onbewust) in de voet heeft geschoten. En dat hij met zijn uitspraken zich volledig buiten spel zette. De PVV kan nu met recht worden verboden als politieke partij, net zoals de EU dat vraagt aan Egypte om te doen met de Moslim Brotherhood. Dit om de simpele reden dat waar democratische grondrechten worden geschonden er voor een politiek geluid geen ruimte mag worden geboden, en al helemaal geen podium moet worden gegeven. Wat dat betreft kan de media echt verweten worden dat ze geen zelfcensuur heeft toegepast. De opnames hadden niet live hoeven zijn. Men had (zoals men dat die avond wel vaker deed) iets op kunnen nemen, kunnen beoordelen en vervolgens besluiten het niet uit te zenden. De vrijheid van meningsuiting lijkt een grondrecht te zijn wat het alleenrecht aan het opeisen is in Nederland, en zijn dictaat mag opleggen aan andere grondrechten. En natuurlijk is het zo dat we ook geen Turkse toestanden willen met geblokkeerde twitter accounts en wat dies meer zij. Het is duidelijk dat het Wilders niet te doen is om zijn fractiegenoten in Almere en Den Haag nu eens een hart onder de riem te steken. Nee, hij stak ze eerder een stok tussen de spaken, en zo moet dit ook door menigeen gevoeld zijn gezien de reacties uit PVV kringen. De goede richting is in deze wellicht ook niet om de PVV als partij te verbieden, maar wel om Wilders van zijn aanhang te isoleren. Wilders kan strafrechtelijk vervolgd worden en de uitkomst daarvan kan wellicht zijn dat hem verboden wordt in het openbaar te spreken, net zoals andere wetsovertreden tijdelijk vrijheden ontnomen kunnen worden. Op die manier kan de Partij voor de Vrijheid ook echt een Partij voor de Vrijheid blijven en niet langer gebonden zijn aan de persoon Wilders. Maar voordat ieder zich in zijn of haar reactie op dit gebeuren ook laat leiden door haatgevoelens, mag je vooral hopen dat de maatschappelijke reactie op zijn uitspraken de PVV leider tot inkeer brengt. En dat hij publiek zijn verontschuldigingen aanbiedt aan iedereen die zich door zijn uitspraak gekwetst heeft gevoeld. Dat zou hem tot echte leider van de Partij voor de Vrijheid maken. Ik ben in elk geval blij dat mijn eigen politiek leiders zowel lokaal als in de Tweede Kamer publiek afstand hebben genomen van de uitspraken van hun collega. En ook dat het de kiesvereniging in Wageningen is gelukt om niet op basis van een vooroordeel iemand buiten spel te zetten en de nummer acht van de lijst zich dankzij vele voorkeurstemmen nu de nummer twee mag weten. Hiermee laat de ChristenUnie zien dat er ook andere manieren zijn om een partij te leiden en vertrouwen te hebben in het oordeel en de integriteit van lokale bestuurders. Dat hoeft niet vanuit Amersfoort gecorrigeerd te worden.
0 Reacties
Naast Monique Heger is er nog een docent van VHL Hogeschool actief in de politiek. Het is Rien van de Velde, docent Agri-Business Development bij VHL Hogeschool, de groenste hogeschool van Nederland. Hij weet de punten succesvol binnen te halen voor zijn gemeente en zijn Partij van de Partij. Institutionele intelligentie Rien heeft wat het WRR rapport "naar een lerende economie" institutionele intelligentie noemt. Zowel binnen het onderwijsdomein als binnen het politieke domein kiest hij strategisch positie en zoekt slimme samenwerking. Zo deelt de PvdA in Emmeloord de lijst met GroenLinks, een strategische combinatie om de PvdA de groene kant op te krijgen. In de recente structuurvisie van de Nederlandse regering is de Noordoostpolder als speciaal aandachtsgebied aangemerkt, iets wat o.a. op het conto van van de Velde is te schrijven. Als lijsttrekker van een relatief kleine partij in de Noordoostpolder heeft deze samenwerking hem beslist geen windeieren gelegd. Hij zou een goede wethouder zijn die wat voor elkaar kan krijgen en daarbij verder kijkt dan de dijken van de polder. Beelddenker Een mooi voorbeeld van buiten de kaders denken is zijn recente voorstel om te komen tot een Amsterdam-St.Petersburg Express. In een tijd waarin de verhoudingen met Rusland op scherp staan getuigt dit van lef, maar ook van visie. Het beeld van een trein roept een positievere associatie op dan gasleidingen. Verbindingen van mens tot mens zijn nodig om een economische oorlog het hoofd te bieden. Waar het CDA vanouds de beste papieren had, timmert Hermen Vreugdenhil van de ChristenUnie al enige tijd met succes aan de weg in het zuiden van het land en loopt als het moet de gang tot aan het provinciehuis om de belangen van boeren in de gemeente Aalburg veilig te stellen. Zijn eerdere ervaringen op het provinciehuis en zijn opleiding bij Van Hall Larenstein (Infrastructuur en Ruimtelijke ordening) geven hem daarbij meters voorsprong op zijn politieke opponenten. Bebouwen en bewaren Nog in januari van dit jaar trok hij met een delegatie van de agrarische sector uit het Land van Heusden en Altena, richting het Provinciehuis waar hij als voormalig fractievoorzitter van de CU-SGP fractie de weg nog goed kende. Hij verzocht de Provinciale Staten om niet alle bedrijven in Brabant over één kam te scheren in de nieuwe verordening Ruimte, waar juist de veehouders het moeten ontgelden na de rampen met varkenspest en Q-koorts. Met succes bracht hij een gedifferentieerd beeld naar voren en nodigde de statenleden uit om polshoogte te komen nemen in zijn gemeente waar economie en ecologie met elkaar in balans worden gebracht. Deze gebieden over een kam scheren met de problemen zoals die zich voor hadden gedaan op de Peel is onterecht, aldus Vreugdenhil. Integriteit In 2010 was Vreugdenhil betrokken bij het lekken van een conceptrapport dat zich zeer kritisch uitliet over megastallen. Hij nam meteen bestuurlijke verantwoordelijkheid voor deze ondoordachte daad. Het lidmaatschap van de commissie beleidsevaluatie van Provinciale Staten, die opdrachtgever was voor het onderzoek, zegde hij op. Ook het voorzitterschap van de provinciale werkgroep integriteit legde hij neer. Na 2011 keerde Vreugdenhil niet terug in het provinciehuis maar kon de opgedane leerervaring meteen inzetten als adviseur voor de Academie voor Openbaar bestuur. Eind 2012 kon hij die lessen ook meteen weer in praktijk brengen toen hij aantrad als wethouder in de gemeente Aalburg. Als wethouder verantwoordelijk voor Ruimtelijke ontwikkeling zag hij zich geconfronteerd met het op handen zijnde beleid van de provincie die met harde maatregelen dreigde te komen om de problemen in de intensieve veehouderij aan te pakken. Maatregelen die alle veehouders in de provincie zou raken. Een combinatie van goed netwerken en durf heeft inmiddels opgeleverd dat de plannen zijn bijgesteld waarin nu een gedifferentieerde aanpak is terug te vinden. Wethouder Hermen Vreugdenhil spreekt zijn oud-collega's op het provinciehuis aan op hun verantwoordelijkheid voor het komen tot een gedifferentieerde aanpak waarbij de problemen van de Peel niet heel Brabant worden aangerekend.ë
De gemeenteraadsverkiezingen komen er weer aan. Veel landelijke politici proberen de media aandacht op hun partij gericht te krijgen. De een doet het door ineens zonder stropdas te verschijnen om dat hij het toch wel wat benauwd krijgt in het kabinetskeurslijf. D66 kijkt iets verder en heeft al enige tijd hun Europarlementariers aan de telefoon gestationeerd om elke vraag over Europa door een journalist te kunnen beantwoorden. Kleine mannen en vrouwen Maar waar het echt om gaat zijn natuurlijk de lokale politici zelf. Welke mensen bezetten de kieslijsten en wat maakt ze warm voor de lokale politiek. Gelukkig is er het medium Twitter waarmee deze 'kleine' mannen en vrouwen hun boodschap de wereld in kunnen sturen. Met de 'selfies' van de lijststrekkers op de plakborden zijn er heel wat gezichten die niet in beeld komen. Sommigen van hen opkomende politici. Anderen oudgedienden die de partij nog steeds een warm hart toedragen. En dan heb je natuurlijk nog de lijstduwers. Moedig lokaal bestuur Ook zijn er lijsten waar het best spannend is geweest. Zo heeft Wageningen een primeur die het nieuws nog niet eens heeft gehaald, en misschien is dat wel vooral een verdienste van het lokale bestuur. Want in de raadsperiode 2006-2010 kwam wageningen in het nieuws omdat Monique Heger consequenties trok uit het feit dat ze een duurzame partnerschapsrelatie aanging met iemand van hetzelfde geslacht. Iets waarvan ze wist dat het in de partij gevoelig lag. Ze stapte uit de raad en stelde haar zetel ter beschikking. Na eerdere vergeefse pogingen om terug op de lijst te komen heeft het Wageningse bestuur haar dit keer toch een plaats toegekend op de kieslijst. Dit vanwege haar politieke kwaliteiten en lange staat van dienst voor de partij. Een moedige stap. Monique kent de lokale politiek als geen ander en weet de standpunten van de partij in het Wageningse geloofwaardig uit te dragen, zo stelde het bestuur vast na intensieve gesprekken met alle betrokkenen. Al heeft het kabinet zo z'n eigen doelen met een participatiemaatschappij, de ChristenUnie voegt in elk geval de daad bij het woord. Waar in 2011 de toenmalige voorzitter Blokhuis al stelde dat er ook voor homo's ruimte is in de actieve politiek, is dit nu door de Wageningse kiesvereniging daadwerkelijk vorm gegeven. Iedereen die met de partij het goede voor de stad wil zoeken is welkom. Behoud van landschap en natuur En dat Monique daarnaar op zoek is, en niet primair gericht is op acceptatie van homo's moge duidelijk zijn uit haar staat van dienst buiten de actieve politiek. Als voorzitter van de stichting Wageningse Eng heeft ze zich sterk gemaakt voor behoud van landschap en natuur, goed passend bij het groene profiel van haar partij. Als docente Rurale Ontwikkeling en Innovatie bij Van Hall Larenstein brengt ze menig student herwaardering van de groene ruimte bij. En al enige tijd is Monique actief lid van de Thematische Partij Commissie Internationale Samenwerking. Ook daar gaat het om meer dan homo-emancipatie. Het gaat om recht en gerechtigheid voor gemarginaliseerde groepen wereldwijd en een herwaardering van de kleine boer die door grote landacquisitieprojecten door buitenlandse investeerders naar de marge wordt gedrukt in eigen land. Gisteren stonden Monique (nr. 8) en 19 jarige student Arie van Eck (nr. 2) samen te flyeren in het forum gebouw van de landbouwuniversiteit in Wageningen. Ze moesten toch wel vaststellen dat ze ook wel een beetje elkaars concurrenten waren. Arie zal als student toch menig stem trekken. Maar er zullen er ook zeker zijn die de recht-door-zee mentaliteit van Monique zich nog goed zullen herinneren. Daarbij zal Monique zich niet snel de kaas van het brood laten eten, is tegelijkertijd pragmatisch ingesteld en kan goed zaken doen, ook vanuit een minderheidspositie. En uiteindelijk gaat het daarom in de politiek: wat krijg je voor elkaar. Progressief Wageningen In het progressieve Wageningen met een sterke D66 achterban mag haar kandidaatschap een statement zijn van een kleine partij met een moedig bestuur dat in principe iedereen mee kan doen wanneer er een gezamenlijke missie is. En dat hoe je omgaat met je sexuele geaardheid in principe voor iedereen een privezaak is, waarin zuiver leven voor iedereen een opdracht is. Dat het bestuur en de kiesverening in Wageningen hier ruimte voor zagen, en dat een bestuur in het noorden van het land daar wellicht een andere afweging in zou maken, is misschien wel het beste bewijs van het belang om als landelijke politici wat gas terug te nemen en het lokale perspectief zwaar te laten wegen. Complimenten ook voor het landelijk bestuur dat zich hierin terecht terughoudend heeft opgesteld, en de beslissingsbevoegdheid voor kandidaatstelling bij lokale besturen laat liggen. Zij voelen het beste in wat er lokaal nodig is, wat mensen daarin voor de partij kunnen betekenen, en wie daarin echt het verschil kunnen maken. Hoewel deze blog niet is bedoeld als stemmingmakerij, wens ik Monique veel stemmen toe. |
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|