de politieke wereld
Blog door Reinier van Hoffen, lid ChristenUnie, woonachtig in Ede, Gelderland
De verkiezingen zijn achter de rug. Het populisme is op z'n retour aldus de grote media en mensen hebben weer massaal voor het midden gekozen. Maar is dat ook zo, of is het midden stiekem een beetje naar rechts opgeschoven. En nu, wie moeten er in het kabinet? Edith Schippers is aan het verkennen. Laten we haar een klein handje helpen.
Want de VVD mag dan de grootste partij zijn, ze hebben 8 zetels verloren. CDA, D66 en GroenLinks hebben flink gewonnen. De meeste zetels zijn eigenlijk een correctie op de oneigenlijke tweestrijd om het premierschap tijdens de vorige verkiezingen, waardoor GroenLinks toen ineens werd gedecimeerd. Met een nieuw leider in de persoon van Jesse Klaver is GroenLinks aan een enorme come-back bezig. Maar ook andere partijen die de vergroening van de economie voorstaan hebben veel stemmen gewonnen: Partij voor de Dieren en ChristenUnie. Daarentegen is er bij het CDA niet veel groens terug te vinden en heeft Buma zich ontpopt als de populist op het midden die de middenstander moet beschermen tegen milieufanaten en de Nederlandse cultuur tegen die van arbeidsmigranten. Met deze insteek zou je bijna inzetten op een tweede kabinet VVD-CDA-PVV, maar die gaan het niet redden samen. Integratiedebat Toch gaat het integratievraagstuk een grote rol spelen bij de kabinetsformatie. Er heeft zich tijdens de verkiezingen een omslagpunt voorgedaan in het integratiedebat door de opstelling van Turkije. Het is duidelijk dat er in Nederland verschillende culturen naast elkaar bestaan en hun eigen representatie kennen, maar ook hun eigen wortels behouden die zich verbinden met identiteiten die zich buiten de landsgrenzen bevinden. Via de nieuwe partij DENK heeft deze groep een stem in de kamer. Niet langer is het integratievraagstuk beperkt tot binnenlandse politiek, maar steeds meer wordt het ook een factor in de buitenlandpolitie. Hoe verhouden we ons tot landen als Suriname, Turkije en Marokko, waar grote groepen in de Nederlandse samenleving hun wortels hebben. Spreek met Indonesische en Molukse landgenoten, en hetzelfde gevoelen komt boven. Internationale boer Integreren is dus niet zomaar de cultuur van een land je eigen maken. Daarvoor hoef je alleen maar te kijken naar Nederlandse boeren in Brazilië, Canada, Amerika en Zuid-Afrika. Weliswaar hebben zij zich delen van de nieuwe cultuur eigen gemaakt. Maar hun identiteit wordt ook nog in sterke mate bepaald door hun Nederlandse wortels. Het is zelfs zo dat die soms uiterst zorgvuldig wordt geconserveerd, maar daardoor ook niet meer meebeweegt met de cultuur van het moederland wat vaak wel moderniseert. Zouden we ons een situatie voor kunnen stellen waarin verschillende sub-culturen vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan en elkaar de ruimte gunnen om hun eigen identiteit tot uitdrukking te brengen, ook in het publieke debat? Of zoals een internationale student het me afgelopen vrijdag zij: Kracht wordt juist ontleend aan diversiteit, waarom zou het koekoek-een-zang moeten worden in Europa? Aanpassen of bijdragen Want wat vragen we eigenlijk aan mensen die naar Nederland komen als we zeggen dat ze zich aan moeten passen aan de Nederlandse cultuur? De jaren die ik in het buitenland heb doorgebracht hebben mij één ding duidelijk gemaakt: ik wordt nooit een Afrikaan en ook geen Indiër. Het woord smeltkroes van culturen (zoals dat in Cairo werd gebruik) is denk ik meer op z'n plaats. Daar ontstaat een gezamenlijke nieuwe cultuur met daarbinnen diverse legeringen. En soms kan zo'n legering versterken en soms kan het geheel erdoor verzwakken. De groepen Turken en Marokkanen werden niet welkom geheten om wie ze waren, maar om wat ze bijdroegen aan de economische ontwikkeling van Nederland. Wordt het niet eens tijd elkaar echt beter te leren kennen en te kijken wat we van elkaar kunnen leren in maatschappelijke zin? Portefeuilles, taken en verantwoordelijkheden Terug naar de coalitie: het zou mooi zijn als partijen elkaar eens zouden kunnen vinden op basis van wat iedereen bij zou willen dragen aan een goede regering. Dat zou wel wat polderen worden, maar daar is veel meer uit te halen dan het bij elkaar proberen te brengen van ideologische verschillen. Laat het landbouwbeleid door het CDA worden gedaan, met een staatssecretaris van GroenLinks op milieubeheer. Het onderwijsbeleid kan D66 goed aan, mogelijke met steun van de ChristenUnie voor het bijzonder onderwijs. Het ministerie van economische zaken aan de VVD. En de PvdA heeft het natuurlijk prima gedaan op financiën de afgelopen jaren. Misschien justitie eens even toevertrouwen aan de SGP en sociale zaken aan de SP? De ChristenUnie kan wellicht gezondheidszorg op zich nemen. Buitenlandse zaken mogelijk een goede keus voor de PVV om eens te ervaren wat het effect is van het sluiten van grenzen. Een nieuw ministerie voor rampenbestrijding en defensie zou de nieuwe future force kunnen vormgeven waarmee de VVD misschien ook eens een humanitaire missie zou kunnen overwegen.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|