de politieke wereld
Blog door Reinier van Hoffen, lid ChristenUnie, woonachtig in Ede, Gelderland
In het Nederlands Dagblad van vandaag wordt onze nieuwe voorzitter Piet Adema neergezet als verbindingsman. Die verbindingen zijn hard nodig. Zeker als het congres vandaag gaat debatteren over een nieuwe partijstructuur. Gaat die structuur ons helpen om het wenkende perspectief te ontdekken waar Kars Veling het in zijn Groen van Prinstere lezing over had eerder dit jaar? Gezien de reactie van de huidige voorzitter in de recent uitgebrachte publicatie van het Wetenschappelijk Instituut waag ik dat te betwijfelen. Grondslag en perspectief hebben elkaar nodig betoogt hij. De interne werking van de grondslag waar Adema het over heeft ademt de geest van 'de boel bij elkaar houden'. Er spreekt weinig vertrouwen uit dat een nieuwe generatie wellicht op een andere manier, en misschien zelfs wel buiten het politieke krachtenveld, het verschil wil maken. structuur De nieuwe structuur van een ledenpartij die het bestuur voorstelt, en die vandaag onderwerp van het congres is, klinkt aantrekkelijk voor een post-modern mens. Voor die mens is het ik belangrijk genoeg is om niet door de massa weggedrukt te laten worden. Tegelijk denk ik dat men met de nieuwe structuur een andere probleem op wil lossen: namelijk dat van op diverse plaatsen zwak opererend lokaal bestuur. Ik ben bang dat er met de nieuwe structuur niet zozeer gezocht wordt naar de inbreng van individuele kiezers, maar vooral naar een manier om de plaatselijke besturen te ontlasten van lastige dilemma's door een meer centrale aansturing vanuit de partijtop met betrekking tot de 'geloofsinhoud' van het kernprogramma. Dilemma's die bijvoorbeeld gaan over homo's op kieslijsten, belangenverstrengeling of individuele geldingsdrang, ongezonde dwarsverbanden en individuele ambities van mensen. Op die manier wordt het kleine collectief geofferd aan het grote collectief dat Kamerzetels moet veroveren of veilig stellen en waarvoor geen schisma in de partij mag ontstaan. De partijvoorzitter Piet Adema wordt in het interview neergezet als verbindingsofficier. Maar om welk soort verbindingen gaat het eigenlijk? "We zijn geen partij van herrieschoppers, mannetjes en grote ego's" zo zegt Adema. En inderdaad mag de ChristenUnie achterban vanuit een gezagsgetrouwe traditie als redelijk volgzaam worden beschouwd. Maar het gewenste debat in de partij (waarvoor lidmaatschap van een landelijke partij kennelijk nodig is) krijg je niet als iedereen volgzaam blijft.Je hebt mensen nodig die kritisch durven zijn of soms een ander pad durven kiezen, en daarbij niet in de weg worden gezeten door voetnoten in een landelijk kernprogramma. SGP en emancipatie Er wordt in het interview ook gewezen naar de toenadering tot de SGP. Die partij laat in elk geval zien dat het om kan gaan met lokale verschillen. Ik vraag me af of de ChristenUnie daar ook toe in staat is. De landelijke uitstraling van het lokale initiatief in Vlissingen zal de SGP geen windeieren leggen is mijn verwachting. Naast de vrouwenemancipatie is voor de ChristenUnie de homo-emancipatie nog steeds een heikel punt. Diverse goede mensen hebben als gevolg van de opstelling van enkele lokale kiesverenigingen en de huidige partijstructuur eieren voor hun geld gekozen, omwille van die zo gewilde politieke rust. En enkele plaatselijke kiesverenigingen hebben hun eigen visie op de gelegitimeerde plaats van seks tot in de voetnoten van het kernprogramma verwerkt. Wat moet ik met voetnoten in een kernprogramma dat uitlegt dat seks echt alleen thuishoort in een huwelijk tussen man en vrouw. Is dat een publieke zaak, waaraan de CU politici tijdens onderhandelingen over een coalitieakkoord gehouden zijn? Dit lijkt me geen wenkend perspectief te bieden voor samenwerking met andere politieke partijen op het gebied van het aanpakken van exploitatie van jongens en meisjes in bordelen bijvoorbeeld. Ligt het niet meer voor de hand om vooral wakker te liggen van onderdrukking en dus van seks die onder dwang gebeurt, binnen en buiten het huwelijk? Dan heb je een perspectief waarop je met andersdenkenden de handen ineen kan slaan en het publieke belang kan veilig stellen. Bij zo'n partijcultuur voel ik me thuis. Als de nieuwe structuur deze praxis van het opleggen van een dictaat aan een partij door één of twee kiesverenigingen kan ontzenuwen dan ben ik er voor. Dan gaan we positief aan de slag met de nieuwe partijvorm, zoals al verwoord in een blog van Remco van Mulligen waarin een tweesporen beleid wordt uitgezet: "1) Een volledige ‘ledenpartij’. Iedereen die meer dan een half jaar lid is en op een partijcongres komt, heeft een stem. Geen gewogen stemmen voor kiesverenigingen of geledingen. 2) Lokale afdelingen hebben een zeer grote mate van zelfstandigheid. De nadruk ligt op pluriformiteit – afdelingen moeten maximaal in staat zijn om op lokale behoeften in te spelen en niet gebonden zijn aan een landelijk dictaat." Ben benieuwd of de ChristenUnie deze weg in wil slaan, met alle gevolgen van dien voor de werkinhoud van 'verbindingsofficieren'. Helaas ben ik niet bij het ChristenUnie congres vandaag. Mijn tienjarige dochter wordt kampioen met haar voetbalclub. En dat wil je niet missen! Hieronder de foto van de kampioenen waar ik wel bij was. En hierbij de link naar de speech van Piet Adema op het congres, waar ik niet bij was. Een mooie speech waarin een nieuwe partijcultuur doorklinkt. De S-L-O-B norm: Strijdlustig, Luisterend, Onderscheidend en Betrokken. Zo wil ik me ook in blijven zetten voor de ChristenUnie, vooral voor de kwetsbaren in onze samenleving en binnen de partij.
0 Reacties
|
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|