de politieke wereld
Blog door Reinier van Hoffen, lid ChristenUnie, woonachtig in Ede, Gelderland
De vier partijen zijn eruit. Met trots presenteerden de vier fractievoorzitters van VVD, CDA, D66 en ChristenUnie een in hun ogen 'ambitieus regeerakkoord'. En inderdaad, een ambitieus akkoord. Met een stevige duurzaamheidsagenda en terechte aandacht voor problemen in binnen en buitenland. Medisch-ethische dilemma's worden niet uit de weg gegaan maar opgezocht en verder bestudeerd om tot zorgvuldige besluitvorming te komen.
Bij al dat moois is er de afgelopen maanden echter ook over eigen schaduwen heen gesprongen. In 2009 lieten Voordewind en Slob zich nog negatief uit over een opgelegde tweestatenoplossing voor Vrede in het Midden-Oosten. Nu staat het in het regeerakkoord. Samen met de PvdA diende Joël Voordewind een initiatiefwetsvoorstel in rond een verruiming van het kinderpardon. Daar bleek niet voldoende draagvlak voor. Het zal vanavond nog wel even een warm avondje worden in Hilversum voor de ChristenUnie om deze zaken aan haar achterban uit te leggen. De kaalslag op ontwikkelingssamenwerking van de afgelopen jaren wordt weliswaar langzaam maar zeker teruggedraaid, maar de 0,8% waarmee we ooit het beste jongetje van de klas waren, zal bij lange na niet gehaald worden. En daarbij is het nog maar de vraag of de maatschappelijke organisaties, ooit zo'n belangrijk instrument om internationale solidariteit vorm te geven, hun rol kunnen blijven vervullen. Migratieframe Waar de achterban een stuk minder moeite mee heeft, maar waar ik me wel grote zorgen over maak is de manier waarop het frame van migratie wordt geplakt op de noodzaak om armoede te bestrijden. De achterban zal blij zijn met meer steun voor ontwikkelingssamenwerking. Tegelijkertijd wordt deze verhoging van het OS budget vooral gemotiveerd vanuit de aanname dat het migratie zou helpen voorkomen. Inmiddels wordt duidelijk dat dit voor de economische migranten in elk geval niet op gaat. Zie ook het werk van Bram Vermeulen die namens de VPRO in gesprek ging met migranten. Door vluchtelingen ten gevolge van kortdurende en langdurende conflicten op één hoop te gooien en daar nog eens economische migranten en klimaatvluchtelingen doorheen te roeren zijn oorzaak en gevolg niet goed meer uit elkaar te halen. Het onbevooroordeeld samen werken aan ontwikkeling zonder bijbedoelingen zal niet langer mogelijk zijn, omdat Nederland zo expliciet is over haar intentie om de hulp te richten op de "bedreiging van migratie". Helaas is Nederland niet het enige land die deze weg bewandeld. Grote donoren als de EU en de Britse ontwikkelingshulp (DFID) zijn dezelfde weg ingeslagen en spenderen inmiddels al vele miljoenen op deze beleidsagenda. Het is te hopen dat maatschappelijke organisaties hier een tegengeluid kunnen laten horen, en zich niet om laten kopen door het vele geld dat er mee gemoeid is. Kennis Lag de afgelopen jaren de nadruk op handelsrelaties en verlicht eigenbelang, nu lijkt het eigenbelang vooral ingegeven door angst. En angst is doorgaans een slechte raadgever. Het is te hopen dat dit akkoord de nieuwe Minister of Staatssecretaris kan inspireren tot een echt vernieuwend beleid waarin juist wordt ingespeeld op de mogelijkheden die migratie biedt om bij te dragen aan ontwikkeling, een duurzaam beheer van de aarde en een betere verdeling van welvaart wereldwijd. Voor een land als Nederland, het meest migrerende volkje van Europa van de afgelopen eeuwen, zou dit toch geen probleem moeten zijn. Daar laten we ons toch niet door de Duitsers de loef afsteken? Wij kunnen dat beter! Maar dat moet wel snel! Want de Duitsers zijn ons al zeker een armlengte voor. Er is stevig geïnvesteerd door de Duitse ontwikkelingsdienst in kennisopbouw in Afrika met sterke nadruk op vaktrainingen en universitair onderwijs. Gelukkig wordt er in het regeerakkoord ook geïntensiveerd op kennisuitwisseling door een verdubbeling van het aantal Nuffic beurzen, maar daarmee ben je er nog niet. Er waren belangrijke inspanningen om handelsmissies breder in te steken en kennisuitwisseling nadrukkelijk te integreren. Dit vergt naast uitwisseling ook goede capaciteitsopbouw door intensivering van samenwerking tussen universiteiten. Noodhulp Waar Nederland ook altijd een goede aanpak heeft laten zien is het mobiliseren van middelen om snel noodhulp te verlenen. Met de toename van het aantal rampen is de miljard extra voor noodhulp dan ook een goede keuze. Het is belangrijk om daarbij aandacht te blijven geven aan het creëren van uitvoeringscapaciteit ter plaatse. Er is door de Dutch Relief Alliance hard gewerkt aan een effectief raamwerk om versplintering van hulp tegen te gaan en snel en effectief te kunnen reageren op rampen via organisaties die al ter plaatse zijn. Het Nederlandse werkveld heeft zich goed weten te organiseren rond het verlenen van noodhulp en dit wordt internationaal ook gezien als toonaangevend voorbeeld. Noodhulporganisaties hebben zichzelf daarbij verplicht om meer en meer gebruik te maken van lokale hulpverleningscapaciteit. Al met al geen verhaal om de vingers bij af te likken, maar een om de mouwen bij op te stropen en waar mogelijk samen op te blijven trekken als overheid en maatschappelijke organisaties (en beleid bij te sturen of om te gooien waar nodig).
0 Reacties
|
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|