Deze week had de SGP, een zusterpartij van de ChristenUnie, een zware dobber aan het Europese Hof van de Rechten van de Mens. Ze kreeg nul op haar request met mogelijk verstrekkende gevolgen, ook voor de ChristenUnie achterban. De partij was zelf schoorvoetend samen met de staat naar het Europese hof gestapt om bij deze 'Vrouwe Justitia' in hoger beroep te gaan tegen een arrest van de Hoge Raad waarin de Nederlandse regering werd opgedragen passende maatregelen te nemen m.b.t. de manier waarop het vrouwenkiesrecht is geregeld bij de Staatkundig Gereformeerde Partij. Die uitspraak van de Hoge Raad was al een opmerkelijke uitspraak om meerdere redenen. Allereerst is het voor iedere vrouw in Nederland mogelijk zich politiek te organiseren, en ook om zich te distantiëren van politieke standpunten. In uiterste consequentie betekent dit dat het voor vrouwen binnen de SGP in principe mogelijk is om een eigen politieke partij te beginnen waarin op een andere manier inhoud wordt gegeven aan het stemrecht van vrouwen. Het is maar net hoe zwaar je dit standpunt wil laten wegen. Het opmerkelijke zit 'm dan ook niet zozeer in de uitspraak als wel in de manier waarop die tot stand is gekomen. Er zijn best wat vragen te stellen bij dit hele proces. Als je niet kunt leven met de beperking van slechts het passief stemrecht te bezitten, dan heb je toch de mogelijkheid je aan te sluiten bij een andere partij waar je wel actief stemgerechtigde kunt zijn? En wat beweegt een groep mensen en organisaties, waarvan waarschijnlijk weinig betrokken zijn bij de SGP, om zich te mengen in de organisatie van een politieke partij? En hoe gaat dat in z'n werk? Op de pagina met geopolitiek is daarover het e.e.a. terug te lezen. Opmerkelijk Het opmerkelijkste van dit hele verhaal is wat mij betreft toch wel de move van de SGP om (weliswaar samen met de Nederlandse staat) bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens in hoger beroep te gaan. Daaruit spreekt een erkenning van de functie van het internationaal recht als wetgevende werkelijkheid op een supranationaal niveau. Dit is een belangrijke erkenning van de noodzaak tot horizontale verantwoording naast de notie van de overheid als dienares van God die ook onder de SGP achterban stevig wordt omarmd. In het politieke krachtenveld kiest ze daarmee voor een interstatelijke benadering, minder passend bij het conservatieve smaldeel van ons politiek bestel waar de SGP toe wordt gerekend. Pragmatisch Toch had ik liever gezien dat de SGP een meer pragmatische weg had gekozen en deze gang naar de wereldlijke rechter overbodig had gemaakt (al zou dit mogelijk de ChristenUnie wel een paar stemmen gaan kosten). Bij het opstellen van de kandidatenlijst zou het bestuur een eigen afweging hebben mogen maken. Van de bijzondere manier waarop het beroep onontvankelijk werd verklaard waarbij de juistheid van de uitspraak van de Hoge Raad wel werd bevestigd, kan echter een precedent werking uitgaan die verder reikt dan het opgeven van een beginsel van een politieke partij in Nederland (dit wordt ook door de SGP zelf erkent, getuige dit bericht op hun website). Zoals het zich laat aanzien wordt het rechtsbeginsel van 'souvereiniteit in eigen kring' ingeruild voor de 'dictatuur van de meerderheid'. Dat zou toch zelfs voor liberaal-progressieven (doorgaans ook een minderheid) een schrikbeeld moeten zijn. souvereiniteit in eigen kring Het is duidelijk dat onder invloed van deze uitspraak het begrip 'souvereiniteit in eigen kring' een andere inhoud is gaan krijgen. Als dit doorzet zullen alle identeitsgebonden instellingen daar mee te maken krijgen. Zo kan de 'bevrijding' of emancipatie van de ene groep om eigen waarden te leven toch een 'beperking' gaan vormen voor een andere groep die andere waarden aanhangt, maar niet meer mag rekenen op publieke middelen voor de overdracht van die waarden. Ik vind dat een verarming van de samenleving en wat mij betreft doet het afbreuk aan de pluraliteit die zo lang kenmerkend was voor Nederland. vrouwenemancipatie We zijn er met elkaar in geslaagd om met de goede bedoelingen op het gebied van vrouwenemancipatie aan de haal te gaan, en het elkaar op te leggen als dwangbuis. Weg vrijheid om daarin eigen keuzes te maken. Hoe langer hoe meer begint dit besef ook door te dringen in de wereld van ontwikkelingssamenwerking, dat veranderingen niet van bovenaf opgelegd kunnen worden. De samenleving moet er zelf heil in zien. Dan zullen veranderingen van onderop vormgegeven worden, en als het goed is ook beter beklijven. Het Europese Hof zou zich niet moeten laten lenen voor dit soort lobbykaravanen maar echt een last resort zijn in situaties van onrecht. En als het daar om gaat wil ik toch ook juist complimenten geven aan de SGP die zich (samen met de ChristenUnie en gelukkig ook andere partijen) de laatste jaren juist sterk maakt om vrouwen uit benarde situaties van onrecht en uitbuiting te bevrijden, bijvoorbeeld door het tegengaan van mensenhandel en het pleidooi voor uitstapprogramma's voor vrouwen die vastzitten in de prostitutie dat met succes is gevoerd. Meer over internationaal recht en vrouwenrechten op de pagina geopolitiek.
0 Reacties
Steven Paas (Bron CIP) Een vooraanstaand wetenschapper laat zich horen over de Israëlkwestie. En omdat een profeet doorgaans in eigen woonplaats niet zoveel gehoor vindt heeft Steven Paas zich dit keer maar in het Engels uitgelaten over een kwestie die ook de ChristenUniegelederen bezighoudt. Hoewel, bezighouden? Op het afgelopen congres werd de bewuste paragraaf in het verkiezingsproramma door de diverse kiesverenigingen angstvallig buiten schot gehouden. Daar moest het nu niet over gaan. Deels terecht misschien, omdat we op dit moment wel wat anders aan ons hoofd hebben. Gelukkig zijn theologen niet partijgebonden, en zijn ze doorgaans bereid om ook gevoelige onderwerpen aan een nader onderzoek te onderwerpen, ook als de tijd er niet (of juist wel) om vraagt. Wellicht werpt het lezen van het boek van Paas een ander licht op deze zaak. Politiek en religie Zonder het boek gelezen te hebben waardeer ik de poging van Dr. Steven Paas om deze open zenuw aan een nader onderzoek te onderwerpen. Hij waagt zich overigens niet aan een analyse van de huidige politieke situatie in het Midden-Oosten, maar houdt zich als een goed wetenschapper bij zijn leest. Voor hen die het Engels meester zijn wellicht een aanrader om eens mee te nemen op vakantie "Christian Zionism Examined". En in die titel ligt datgene opgeslagen waar het om zal moeten gaan. Zijn we bereid om onderzoek te doen. Om niet vanuit de stelligheden en standpunten te redeneren, maar opnieuw te kijken naar de geschiedenis van het volk Israël in bijbels maar ook historisch perspectief. Om daarmee naast de morele gronden voor steun aan de huidige staat Isräel ook de historische en bijbelse noties recht te doen. Wellicht lukt het dan ook om vanuit een meer ontspannen positionering temidden van die gegevens al of niet politieke steun te geven aan besluiten van diverse overheden in het Midden-Oosten of vredesonderhandelingen. Amerikaanse wortels Overigens komt de gekozen taal natuurlijk niet helemaal uit de lucht vallen. Het is algemeen bekend dat de positie van Amerika in het Midden-Oosten vooral wordt bepaald door een invloedrijke joodse gemeenschap in Amerika. Uiteraard staat het iedere Israëliet vrij te lobbyen voor politieke steun voor zijn volk. Maar hopelijk staan we dat recht ook toe aan de Palestijnse verstrooiing en is de uitkomst een gebalanceerde volkenrechtelijke afweging waarbij beslissingen door elk van de partijen op hun eigen merits worden gewogen. Pragmatisme Naast de eigen opvattingen die Nederlandse politici mogen hebben en verwoorden in politieke standpunten, zijn er ook nog de internationaal pragmatische overwegingen waarom bijvoorbeeld het CDA de Amerikaanse overheid altijd heeft gesteund in haar politieke steun aan Israël. Hoewel, ook de eigen gelederen telt opinieleiders met een Joodse achtergrond. Opnieuw hoeft niemand z'n afkomst te verloochenen. Maar er wordt m.i. net iets te vaak verwezen naar Israël als een van de weinige democratiën in het Midden-Oosten, alsof het daarom onze steun verdient temidden van de haar omringende dictatoriale regimes. Wat mij betreft onnodige camouflage voor een onuitgesproken pro-Israël lobby. Door deze vooringenomenheid telt niet langer meer wat er echt aan de hand is. Dat zou de beeldvorming ook teveel vertroebelen en komt beide partijen niet goed uit. Kiezen voor kansen Enfin, die dictatoriale regimes zijn een voor een aan het omvallen. Of daar volwaardige democratiën voor in de plaats komen is maar zeer de vraag. Maar het argument om Israël te steunen als democratische pijler in het Midden-Oosten valt er wel mee weg. Er zijn meerdere bewegingen die steun verdienen, juist om radicalisering tegen te gaan. Een demonisering van radicaal religieuze groeperingen zonder naar de onderliggende oorzaken van armoede en ongelijkheid te kijken is dan geen goed idee. Ook daar is het zoeken naar het verbinden van het lokale met het mondiale (of regionale zo je wilt). De opgeleide jongere zonder carriereperspectief is het ideale profiel voor recrutering van leiderschap voor de georganiseerde misdaad of radicale Islam. De ongeletterde boer laat zich dan graag door de geletterde radicaal de wet voorschrijven - met alle gevolgen van dien. MENA focus regio? Waar liggen de aanknopingspunten om in deze aan Europa grenzende regio nu echt verder te komen? Er zijn opvallend weinig Nederlandse NGOs actief in Noord-Afrika. En dat terwijl er nu volop kansen liggen voor maatschappij opbouw! Nu zal Nederland ook echt boter bij de vis moeten gaan doen om mensen daar echt de hand te reiken verder te komen in het leven. Hopelijk kan een nieuw kabinet een duidelijk beleid ontwikkelen voor de MENA regio. Een gezonde ontwikkeling van deze aan Europa grenzende regio zou wel eens heel bepalend kunnen zijn voor de toekomst van Europa, maar ook van diverse volken in bijvoorbeeld West-Afrika die nu nog te maken hebben met de resten van Ghadafi's aanhang die ook op zoek zijn naar bestaansmiddlelen (zie de recente onrust in Mali). What would Jesus do? Om kort te gaan - wat weten we eigenlijk af van het Midden-Oosten en Noord-Afrika? Genoeg om een standpunt te bepalen? Of genoeg om de belangen te doorzien? Of genoeg om te weten dat we geen standpunt in kunnen nemen, maar dat volken er met elkaar uit moeten zien te komen? Ik hoop het laatste. Maar als dat niet zo is, laten we dan vooral die kennis vergaren die daarvoor nodig is. Voor wat betreft mijn eigen kennis? Die is onvoldoende. Ik laat me graag door Paas en anderen informeren om te zien of de historische en bijbelse gronden van het Israël standpunt van de ChristenUnie vereind blijven. Nog liever luister ik naar stemmen uit de regio, liefst de verhalen van gewone burgers, om hun gevoelens van onmacht en onvrijheid te ervaren. Is het vervolgens aan mij om partij te kiezen? Ik zie het Jezus in veel gevallen niet doen als men hem vraagt om een politieke positiebepaling. Hij kon overweg met Joden en Samaritanen. Wel heeft hij weinig op met mensen die elkaar de maat nemen over politieke posities (of dat nu om farizeeën of sadduceeën gaat). Ik hoop dat Steven Paas daarin ook z'n grenzen heeft getrokken. Nu eerst maar eens z'n boek lezen. tekening: Laurens Cerulus Het campagnelied van de ChristenUnie mag er zijn. Het spat er vanaf. "Dit is ons moment. Kies voor de verandering. Geef je hart een stem. Kijk naar wat er kan. Schrijf met ons geschiedenis. Bouw met ons de toekomst van dit land." Met mijn voeten in de wereld klinkt dit lied toch ietwat nationalistisch. Maar ik begrijp tegelijk de focus op een toekomst voor Nederland. Daarbij laat de ChristenUnie als een van de weinige partijen zien dat die toekomst niet los staat van de toekomst van anderen in de wereld. Onze crisis mag niet terugslaan op hen die toch al aan de onderkant van de wereldwijde samenleving moeten zien rond te komen van minder dan een euro per dag. Tegelijkertijd blijkt het moeilijk te zijn om vanuit diezelfde overtuiging onze positie ten aanzien van Europa te bepalen. En dat heeft alles te maken met de ingewikkelde manier waarop Europese landen aan elkaar verknoopt zijn geraakt. Solidair Als we de staat even weg zouden denken, dan zou denk ik iedereen solidair willen zijn met Europeanen die van veel minder rond moeten komen. Ik herinner me nog de tijd vlak na de val van de muur, toen ik samen met een vriend liftend richting het oosten ging. Qua gastvrijheid hadden we het niet beter kunnen treffen. Hoe oostenlijker we kwamen hoe vriendelijker de mensen, al hadden we geen cent op zak. We hebben op de bijzonderste plekken geslapen - van een keukentje bij een omaatje tot in de stapelbedden van kinderen van een gastvrije Tsjech van wie de kinderen om vakantiekamp waren. Zelfs in Roemenië werden we gastvrij onthaald, met weliswaar een schrale paprika op een boterham, maar de gastvrijheid was werkelijke bewonderenswaardig. Vanuit die ervaringen is het niet moeilijk om solidair te zijn met de Zuid-Europese landen, die als eersten de enorme druk van migranten vanuit Afrika en Azië op zich af voelen komen. Niet zo raar dat extreem rechts veel aanhang kent in Griekenland. En Europa, ja dat lijkt een gatenkaas. Positieve migratie Maar de echte crisis zit 'm toch in de enorme verschillen tussen een redelijk welvarend Europa en een Noord-Afrika en Midden-Oosten waar de ellende om zich heen grijpt en jaren van dictatoriaal leiderschap hun sporen hebben nagelaten. Maar evenals in Roemenië vlak na Ceausescu is er ook in Egypte en andere landen bereidheid om mensen gastvrij te onthalen, dit terwijl men zelf met een overschot van geschoolde jongeren zit die graag aan de bak willen. En dan lees ik dat het grootste probleem van de Nederlandse watersector is een gebrek aan technisch personeel. Wordt het niet eens tijd voor een gezonde uitwisseling die begint bij het positieve (capaciteiten) in plaats van het negatieve (kansarmen). Ik kan me niet voorstellen dat een kans geven aan techneuten uit Afrika en Azië om in Nederland een vervolgopleiding te volgen negatieve gevolgen gaat hebben voor de werkgelegenheid hier in Nederland. Integendeel. Ik denk dat een positieve migratiepolitiek, gericht op het binnenhalen van gekwalificeerd personeel ook in de landen van herkomst een positief effect zal hebben. Mobiliteit beter dan integratie En kom dan niet meteen met eisen met betrekking tot integratie. Economisch ja, maar cultureel niet persé. Kom met een tussenvorm van tijdelijke verblijfstatus voor arbeidsmigranten, zonder families daarmee verblijfstatus te garanderen. Integratie bevordert stagnatie. Het is juist een toegenomen mobiliteit en een waardering van diversiteit die ons in de 21ste eeuw verder zal helpen. Ook om de toekomst van ons land veilig te stellen. Op die manier kan ik samen met de advocaat, de opvangoma en de beheerder van de zorgboerderij dit lied van harte meezingen. Geef je hart een stem. Kies voor de verandering. Stem ChristenUnie! |
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|