Het is bijna lachwekkend. De eis van de heer Pechtold die vraagt om een kabinet dat links en rechts; progressief en conservatief, met elkaar verbindt, en de combinatie met de ChristenUnie als 'onwenselijk' wegzetten. Als er één partij is die daar inhoud aan geeft dan is dat de ChristenUnie. Neem de groene ambities van de ChristenUnie. Segers maakte klimaat nog tot hoofdonderwerp tijdens het slotdebat in gesprek met Rutte. Ik geloof niet dat er behalve Groen Links en de Partij voor de Dieren een partij is die hierin verder is gegaan. De ChristenUnie onderscheidt zich hiermee nadrukkelijk van het CDA wat daarin een meer conservatieve lijn lijkt te volgen. Het is duidelijk wat mij betreft. D66 wil helemaal niet verbinden, terwijl ze zich zo wel presenteert. Ze denkt progressief en conservatief met elkaar te kunnen verbinden in een kabinet met PvdA en VVD. Maar tegelijkertijd komt Pechtold hard in als het gaat om de nieuwe kroonjuwelen van zijn partij, aangedragen door partijgenoot Pia Dijkstra. Het is juist de ChristenUnie die een veel genuanceerder beeld laat zien waar het gaat om de afwegingen rond voltooid leven. Met haar manifest voor waardig ouder worden wist ze veel partijen aan zich te binden voor een gezamenlijke agenda. Man-Vrouw De kerk is per definitie een plek waar zowel conservatieve als progressieve krachten een plek krijgen. Dat de focus altijd ligt op de conservatieve kant van de kerk is een extern perspectief wat niet gedragen wordt door de werkelijkheid (zie ook deze overdenking door Tim Keller over de Politiek van Jezus). Wel is het zo dat juist in de kerk progressieven leren om niet aan de conservatieve minderheid hun wil op te leggen en meer geduld te hebben met conservatieven. Het hoeft de uiteindelijke emancipatie niet in de weg te staan. De recente openstelling van kerkelijke ambten voor vrouwen in de Gereformeerde Kerken (Vrijgemaakt) is daar een goed voorbeeld van. Je kunt zeggen: "Tsjonge wat progressief, had dat niet eerder gekund?". Maar de manier waarop in het onderling gesprek dit onderwerp is uitgediept en een nieuwe manier van het begrijpen van de bijbel op dit punt kon ontstaan is er één waar politieke partijen nog een voorbeeld aan kunnen nemen. Via uitgebreide consultaties, studiemiddagen door het hele land en een speciaal daarvoor aangesteld deputaatschap heeft de synode al met al een tiental jaren de tijd genomen om mensen mee te krijgen in de gedachtevorming over dit onderwerp. Het is denkbaar dat zo'n proces ook over vragen rond het levenseinde in gang kan worden gezet, zelfs onder de achterban van de ChristenUnie. Drammerig Toch vraag ik me af of je zo'n delicaat onderwerp als het levenseinde inzet zou moeten willen maken van de vorming van een kabinet, waar het algemeen belang dient te prevaleren over het individuele belang, terwijl individuele rechten gerespecteerd moeten worden. Bij andere partijen wordt er over zulke onderwerpen vaak niet langs partijlijnen gestemd. Waarom dit dan wel onderdeel maken van onderhandelingen? Het komt mij voor dat de heer Pechtold eerder blijk geeft van een drammerige houding die uitgaat van het eigen gelijk dan van een onderzoekende verbindende houding. Jammer, want daarmee wordt er echt een kans gemist om op veel onderwerpen echt verder te komen.
0 Reacties
Ik kon het niet helpen, maar de beelden van de mannen in de tuin deden me denken aan die andere mannen ergens ver weg onder een boom. Beide groepen hadden serieuze zaken te bespreken. Wat zorgt er voor dat mannen onder elkaar vak tot een patstelling komen in plaats van tot een aanpak? Misschien omdat we te beleefd zijn om eens even lekker op de vuist te gaan? We hebben allerlei beschaafde manieren gevonden om toch tot een krachtmeting te komen. Het lijkt voor de buitenstaanders dan al snel 3 tegen 1. Het clubje tegen de eenling. Twee tegen een is gemeen, leerde ik al vroeg. Maar het kan voor die ene al snel oneerlijk voelen als de anderen zich afzijdig houden. En daarom ben ik toch voor de Afrikaanse oplossing. Met z'n allen onder de boom en dan wat langer praten. En wellicht kunnen we daar dan toch nog wat leren van die mannen onder de boom die samen tot de conclusie waren gekomen dat het beter was om de jongeren erop uit te sturen, om te kijken of er elders overlevingskansen waren. Situaties met meer mogelijkheden om in een levensonderhoud te voorzien. Migratie is al jarenlang een beproefde strategie om een crisis het hoofd te bieden.
Wie de berichtgeving de afgelopen maanden een beetje heeft gevolgd, heeft kunnen horen en zien hoe droogte Afrika heeft geteisterd. Nee, wees maar niet bang. Het zijn niet de nomaden die rechtstreeks naar Europa trekken. Deze ongeschoolde herdersjongens zoeken hun heil vaak in nabijgelegen steden, waar ze echter met evenveel wantrouwen worden ontvangen als echte vluchtelingen bij ons. Opvang in de regio wordt door die regio zelf ook met argusogen bekeken. Migratie en welvaart De VPRO probeerde onlangs een aantal misverstanden over migratie de wereld uit te helpen. Ze benoemde vijf misverstanden over migratie. Een daarvan was dat migratie een gevolg van armoede zou zijn. Zij haalt daarbij een onderzoeksrapport aan van Michael Clemens die betoogt dat toegenomen welvaart (van de lagere klasse) juist zorgt voor meer migratie. Het rapport hekelt dan ook het EU beleid om armoede te bestrijden om daarmee oorzaken van migratie aan te pakken. Dit lijkt inderdaad niet echt een sluitende veranderingstheorie. Er is veel meer voor nodig dan economisch welvaren. Het is het ontbreken van enig perspectief in de huidige omgeving en het nog wel aanwezig zijn van middelen om uit die omgeving te vertrekken die ervoor zorgt dat mensen migreren. Dat perspectief heeft vooral te maken met het politiek-economisch klimaat. Tel je mee of niet. Is er de mogelijkheid om je recht te halen of niet. Heb je kansen om je talenten te ontwikkelen of niet. Maar als we het hebben over vluchtelingen dan gaat het nog wel een tandje dieper. Terecht legt Jesse Klaver daar een grens die niet verschoven mag worden. Als mijn vrijheid in het geding is. Als mijn recht van bestaan in het geding is. Als ik niet mag zijn wie ik ben. Niet mag geloven wat ik wil geloven. Als ik als gevolg daarvan moet vrezen voor mijn leven. Dan mag je vluchten (als je kan). En dan moet je worden opgevangen door naburige volken of het land van eerste asiel. Dan mag zo'n land (of het nu in zuid-Europa is gelegen of in Afrika) rekenen van steun van de internationale gemeenschap om die stroom vluchtelingen het hoofd te bieden. En precies daar hebben de jongens in de tuin het niet begrepen. Het gaat ook om onze vrijheid en ons recht. Het zou toch wat zijn als de Engelandvaarders tijdens de Tweede wereldoorlog terug waren gestuurd of de Belgen in de Eerste wereldoorlog. Het belangrijke principe van non-refoulement, zoals vastgelegd in het 1948, is nog steeds onverkort van toepassing op de vluchtelingenstromen van vandaag. Als dat nu eens als uitgangspunt was genomen tijdens de formatiebesprekingen, dan had er een ander gesprek op gang kunnen komen. Wellicht misschien in de richting van gemeenschappen wat meer bij elkaar te houden, zodat terugmigreren als groep makkelijker wordt. In plaats daarvan zorgt het huidige beleid van spreiding ervoor dat een Syrische familie over drie plaatsen in Gelderland terecht kan komen. Opvang van Belgen in de regio En hoe gingen we in het verleden om met grote vluchtelingenstromen? Bij mij thuis op de Edese hei is nog een gedenkteken te vinden van het Belgenkamp dat daar was opgetrokken tijdens de eerste wereldoorlog. De Belgen die wilden vluchten werden verwelkomt. Maar niet in de Edese samenleving, maar in Vluchtoorden op diverse plekken in het land. Dit waren minisamenleving met scholen, winkels en kerk op de hei naast Ede (met een flink bos ertussen). Geen integratiedoelstellingen dus. Maar voorbereiding op terugkeer. Het werd een dorp op zich met zelfs eigen ordetroepen. En de materialen waarmee de huizen waren opgebouwd op de Edese hei werden uiteindelijk zelfs gebruikt om na de oorlog in België weer een begin te maken met de wederopbouw. Tijdelijke opvang dus. Ik denk dat zeer veel Syriërs er voor hadden getekend. Wellicht hadden er dan ook wat creatievere manieren bedacht kunnen worden om de opvang te bewerkstelligen. Gemeenten die een goed plan voor opvang bedenken zouden beloond kunnen worden met extra middelen uit den Haag voor bijvoorbeeld scholing en/of sociale werkvoorziening. Het is overigens bijzonder om te lezen hoe eerst de randgemeenten Bergen op Zoom, Roosendaal en Putte in het zuiden van land zeer veel vluchtelingen te verwerken kregen. Die moesten vervolgens worden herverdeeld over het land. En zo kwamen 5300 daarvan in Vluchtoord Ede terecht. De geschiedenis herhaalt zich. Zouden oplossingen vanuit het verleden misschien vandaag ook nog kunnen werken? Misschien toch eens wat vaker onder die boom gaan zitten met elkaar. En als je het dan 'heel modern' wil doen, zorg dan dat er ook vrouwen van de partij zijn. |
Archives
Februari 2022
Categories
Alles
|